Dina
kebak cerita
Malem
minggu, ing musolah Dayat karo kanca-kancane sawise solat isya berjamaah
jagongan ning latar musolah pada crita-crita lan janjian yen sisuk arep
mlaku-mlaku meng segara. Dayat janjian karo kancane yen sesuk isuk meng segara.”sisuk
meng segara pada gelem ora?....., kaya biasane wae, jam 5 isuk kumpul ning umahku”. Ujar Dayat.
” siiplah,,,”. Adi
nanggepi.
” Adi, koe sisuk
ngampiri aku yo! Koe ngundang-ngundang jenengku wae, ngko aku kan metu”. Ujare
Rahmat marang Adi .
” mengko ngger ning
bapakmu ora ulih kepiye?, mengko mbok aku diomehi”. Adi nanggepi wangsulane
Rahmat.
” ora-ora mengko kan
aku taren dhisit, nang mamaku juga ulih”. Wangsulane Rahmat.
” ya wis, tapi koe tak
undang metu loh,, aja keawanen sing tangi”. Adi nanggepi.
” iya, mengko tak
alarem jam setengah lima lah”. Wangsulane Rahmat.
Ora let suwe, Yanwar teko nggawa kresek sing ana isine.
” Yan, ora bagi-bagi
pah koe karo aku”. Dayat nanggepi.
” kowe nggawa apa Yan,
aku njaluk”. Rahmat uga nanggepi.
” jambu kue, mau
jambuku tak pet-i pada ora meng nggonku. Dadi sing gede-gede ya wis dijaluki
nang kancane mbakku”. Wangsulane Yanwar.
Ujug-ujug Adi langsung ndeketi Yanwar lan njiot jambu lan
milihi sing mateng-mateng. Pada ora trima, Dayat lan Rahmat uga melu milihi
jambu sing pada mateng. Sawise pada mangan jambu, Dayat, Adi, Rahmat, lan
Yanwar pada bali meng ngumahe dhewe-dhewe.
Minggu isuk jam lima. Dayat Adi, Rahmat, lan Yanwar pada
kumpul ing ngumahe Dayat. Sawise kumpul Dayat lan kanca-kancane mangkat
mlaku-mlaku meng segara. Ning dalan Dayat lan kanca-kancane pada guyonan lan
crita-crita kahanane wingi ing sekolahan. Ning dalan uga pada ngrasa seneng
amarga sawise mikir pelajaran, saiki bisa ngirup udara seger. Ora suwe,
kira-kira 25 menit wis tekan segara. Sawise tekan Dayat lan kanca-kancane pada
jagongan ning bango-bango sing wis ora dienggo. Mandeng banyu segara lan
ombak-ombake, ndadekaeke atine Dayat lan kanca-kancane pada ngrasa tentrem.
Kanggo ngilangi rasa kesel lan ngelak, Dayat ngajak kancane tuku es teh.
” bro, pada nggawa duit
ora? Tuku es pa yuh?”. Ajak Dayat.
” ya yuh, karo tuku
cilok pa tuku otak-otak pada gelem ora? Aku wis ngelih”. Adi nanggepi.
” ya wis, aku juga
ngelih. Arep tuku es apa? Es teh wae pa?”. Yanwar uga nanggepi.
” ya wis yuh,aku tuku es teh karo ciok wae lah”. Tanggepane
Rahmat.
Sawise tuku, Dayat karo kancane jagongan nang pinggir
segara karo mangan cilok lan nginum es sing dituku lan mandeng wong liya sing
agi pada foto-foto lan nyante bareng keluarga. Disambi mangan-mangan Dayat lan
kancane pada menghayal.
” deneng segara kene
wis ora ana penyu-penyune ya? Padahal mbiyen jarene bapakku kene akeh endog
penyu sing ana ing njero pasir. Yen saiki kene tesih ana penyu-peyune ya,,,, mesti
segara kene dadi tempat pariwisata sing rame ditekani wong”. Rahmat ngungkapna
pikirane.
”jarene mamakku sing
marai penyune pada lunga, marai endoge dijupukki terus nang wong sing mancing
lan njaring”. Dayat nanggepi.
”ngger kene ana penyune
mesthi artis-artis pada meng ngene yoh. Mengko ngger ngene aku bisa foto karo
Raffi lan Afgan”. Adi uga nangepi.
”ngko mbok Lee min ho
teka meng ngene, aku bisa selfie bareng”. Ungkape isi pikirane Rahmat.
” bro, sadar-sadar. Ora
mungkin lah, kene kan nggo latihan bom-boman nang TNI, dadi ya ora bisa. Mbok
sewektu-wektu nggo latihan, ngko artise ya pada diusir”. Yanwar nyadarake sing
pada menghayal ora genah.
Sawise
rampung mangan, Dayat ngajak bali. Adi, Rahma, lan Yanwar ugo setuju. Marai wis
panas, mataharine wis mulai dhuwur. Ning dalan Dayat lan kancane ketemu karo
guru agamane, pak Ahmadi. Dayat, Adi, Rahmat, lan Yanwar langsung nyapa lan
salim.
Tekan ngumah kira-kira jam 8. Dayat langsung wijik lan
sarapan. Jam 9 Dayat metu ngumah, njagong ing latar, ora suwe Adi liwat ngarep
umahe nunggang sepedha.Adi mampir ing ngumahe Dayat, ujug-ujug Rahmat uga
liwat. Rahmat uga mampir ing umahe Dayat. Dayat lan Adi aln Rahmat jagongan lan
crita motor-motor. Denger-denger Adi ngajak balapan sepedha tapi nganggo sepedha
ontlong. Rahmat lan Dayat nyanggupi. Sawise njikot sepedhane, pada kumpul
maning ning umahe Dayat.
” ukur cah samene pah?
Ngajak Yanwar pa? Ben tambah rame-rame”. Usule Dayat.
”ya wis tapi Yanwar kon
nggawa sepedha dhewe”. Tanggepane Rahmat.
”ok. Sing ngampiri arep
sapa?”. Wangsule Dayat.
”bareng-bareng wae,
mengko sekalian balapane nang dalan sing nggo meng segara”. Usule Adi.
Sawise ngampiri Yanwar, Yanwar gelem melu. Dayat lan
kancane langsung mangkat nunggang sepedha ontlonge meng dalan sing nggo meng segara.
Sadurunge tekan, Yanwar usul.
”mendingan pit-pitan
wae ora usah balapan. Pit-pitan meng segara jayan wae malah bisa nggo
petualang. Marai kana kan dalane nanjak-nanjak”. Usulane Yanwar.
”apa koe ngerti dalane,
war. Nek ngerti ya yuhh aku gelem”. Dayat nanggepi.
” ya ngerti lahh,,,.
Aku kan tau meng ngan karo sedulurku”. Wangsulane Yanwar.
”ya wis sidane
pit-pitan wae, yuh mangkat”. Jawabe Adi lan Rahmat.
Ning dalan, pinggir-pinggire dalan, sawah. Ning kono Adi
karo Rahmat ngepite karo gojegan, dadine sing ngepit ngebak-ngebaki dalan.
Ujug-ujug ana dalan sing njlegong, Adi tiba lan nyenggol kaki-kaki sing agi
ngepit lan nggawa pralon. Adi tiba. Kaki-kakine uga tiba, malah-malah kaki-kaki
kuwi arep kecemplung sawah. Dayat, Yanwar, lan Rahmat langsung kaget.
Alhamdulillah Adi lan kaki-kakine ora nangapa-nangapa. Adi langsung ngapura
marang kaki-kaki sing disenggole. Kaki-kakine alhamdulillah apikan, Adi
langsung dimaafna.
Sawise kejadian iku, Adi sing ngepit dadi luwih ati-ati.
Ora let suwe denger-denger dalane nanjak mandan dhuwur. Amarga nganggo pit ontlong, Dayat lan kanca-kancane
ora isa munggah. Dadi ben bisa munggah, pit-e kudu dituntun. Sawise tekan
dhuwur, saiki dalane ganti dalan pasir lan nanjak. Sehingga pit-e kudu dituntun
maning. Rahmat tiba ning pasir, ora kuwat nuntun pit-e, amarga pi-e gedhe lan
dhuwur. Dayat,Adi, lan Yanwar langsung ngrewangi njuruk pit-e Rahmat. Sawise tekan
segara jayan, ning kono pemandangane apik banget. Dayat langsung njiot hp lan
langsung foto-foto bareng Adi,Yanwar, lan Rahmat.
Kira-kira jam setengah rolas, Dayat lan kancane bali.
Amarga dalan sing mau nggo mangkat angel, Dayat lan kancane baline nrabas liwat
dalan-dalan sawah. Tekan ngumah dzuhur, Dayat lan kancane langsung bali lan
njiot sarung lan salat dzuhur berjamaah ning musolah. Sawise salat, Rahmat
ngajak Dayat,Adi,lan Yanwar lutisan.
”bro, lutisan pa yuhh,
nang nggonku ana pelem karo timun. Gelem ora?”. Ajak Rahmat.
” gelem lahh,, yuhh
mangkat”. Adi, Yanwar, lan Dayat langsung nanggepi.
Sawise lutisan. Kira-kira setengah telu sore, Dayat lan
kanca-kancane nggolet undur-undur ning segara. Ing segara Dayat lan
kanca-kancane dus-dusan disambi golet undur-undur. Sawise pada kademen lan
cuacane uga wis sore, Dayat lan kanca-kancane bali. Sadurunge pada pisahan,
ning dalan Dayat lan kanca-kancane janjian. Yen mengko dayat sing masak
undur-undure lan mengko ketemu nang musolah, sawise ngaji arep dimaem
bareng-bareng.
